Lezen is niet alleen erg goed voor de (taal)ontwikkeling en verbeeldingskracht, het is simpelweg een feest voor de lezer. Of voor de degene die voorgelezen wordt natuurlijk. Je kunt namelijk niet vroeg genoeg beginnen met kennismaken met boeken en verhalen. Dat vindt de Stichting Lezen ook en daarom organiseert zij nu al voor de twaalfde keer de Nationale Voorleesdagen. Deze duren nog tot het einde van de maand en richten zich in het bijzonder op de (voorlees)vader.
Meer voorlezen (papa!)
Een flink aantal bekende Nederlanders - zoals Bastiaan Ragas, prinses Laurentien, Leo Blokhuis, Ronald Giphart en Beau van Erven Dorens – heeft tijdens het jaarlijkse Voorleesontbijt - de officiële opening van de Nationale Voorleesdagen (op 21 januari) - voorgelezen op verschillende scholen, kinderdagverblijven en in bibliotheken. Inderdaad, vooral mannelijke BN’ers, om het thema van dit jaar goed kracht bij te zetten. Het schijnt namelijk dat vaders doorgaans een stuk minder voorlezen dan moeders, terwijl juist ‘een vaderlijk leesvoorbeeld het grootste effect heeft op het leesgedrag van kinderen’, zo valt te lezen op nationalevoorleesdagen.nl. Best zorgelijke informatie is dat de helft van de ouders in Nederland helemaal niet voorleest.
De aantrekkingskracht van boeken
Een vriendin die laatst bij ons op bezoek was, vertelde hoe sommige vriendjes van haar kinderen die thuis geen boeken hadden, altijd steeds op de stapel boeken afliepen die zij in de kamer had liggen, om ze vervolgens aandachtig te gaan lezen. Er gaat kennelijk een natuurlijke aantrekkingskracht van uit. Dit geldt ook al voor mijn dochtertje van bijna zestien maanden. Ik heb er al best vaak – heel slecht waarschijnlijk – op mijn tablet en smartphone filmpjes van Woezel en Pip en Nijntje laten kijken, maar ze vindt boekjes ook het einde. Helemaal als het een beetje interactief is, zoals een boek dat we hebben met flapjes met ‘verrassingen’ erachter, of een ander boekje, met geluidjes. Tja, misschien dat ze dan toch een beetje verpest is door alle multimedia gadgets in huis. Nou ja, ze probeert de pagina’s in ieder geval nog niet weg te klikken of te vegen.
Kabouters, draken en spaghetti
Ik weet het zelf nog heel goed: ik leefde in het paradijselijke land Nagijala, met watervallen en stoere ridders; maar ook met wolven en een vuurspugende draak. En veel eerder nog beleefde ik avonturen met twee kabouters, woonde ik in een stad met dunne mensen die te dik werden voor hun huizen door te veel spaghetti, en kende ik een gezin dat per helikopter naar buiten moest omdat de trap was weggewaaid.
Voorlezen maakt indruk
Het zijn allemaal verhalen die ik als kleine jongen voorgelezen heb gekregen. Heerlijk was het om even helemaal in een andere wereld te stappen, op de vertrouwde klanken van de stem van je vader of moeder. Meestal ging ik deze boeken later zelf nog eens lezen, en zocht ik bijvoorbeeld in de bibliotheek naar verhalen die erop leken of van dezelfde schrijver waren.
Mijn herinneringen aan voorleesboeken – maar ook aan de voorleesmomenten zelf – zijn, ruim dertig jaar later, nog steeds heel sterk. Zoveel indruk maken voorleessessies dus. En gezien de positieve effecten voor later – los nog van de effecten op de band met je kind - is het natuurlijk alleen maar goed om deze ‘traditie’ in ere te houden.
Prentenboeken en voorleestips
Op de site van de Nationale Voorleesdagen is een prentenboek top tien te vinden – prentenboek van het jaar is ‘Boer Boris gaat naar zee’ – en vind je tips om het beste uit het voorleeskwartiertje te halen. Zoals: voorlezen met stemmetjes, het kind laten vertellen, en manieren om moeilijke woorden te leren. Zelf heb ik ook nog een tip voor als je voorleest aan de allerkleinsten. Probeer zoveel mogelijk het kind er bij te betrekken, bijvoorbeeld door dingen in het boekje bij het kind zelf aan te wijzen. Is dat een afbeelding van een trui, dan trek je een beetje aan zijn/haar truitje (terwijl je het woord noemt), zie je iemand met zijn tenen in het water dan raak je zijn of haar teentjes aan enzovoort.
En als ze dan later groot zijn en de rijpe kleuterleeftijd hebben bereikt, zullen onze kinders, net als wij zelf ooit gedaan hebben, steeds meer grootse en grappige avonturen gaan beleven in verhalen die opgeschreven staan in prachtige kinderboeken. Met behulp van hun eigen fantasie, en de stem van mama. En hopelijk die van papa.
Veel voorleesplezier!